2013.10~

2013.10~

*

niegdyś

drzwi mojego domu

otwarte były

cały dzień i całą noc.

pito w nim wódkę

płodzono dzieci.

tańczyło się

i upadało

coraz niżej.

przez próg

przechodziła rodzina,

znajomi,

znajomi znajomych

Polacy, Rosjanie, Litwini,

Ukraińcy, Ormianie

i aż po sam Wietnam.

odwiedził nas

cały wschód.

nie brakowało

na pozór niczego.

stół zastawiony był

chlebem, mięsem,

ziemniakami.

polewano

wódkę, wino,

koniaki, szampany

dla nas był również kompot.

zabrakło jednak czasu

by z tych dni

coś pozostało.

siedzieliśmy w swoim pokoju

poznając wszystkich

którzy obdarowywali nas

marnymi prezentami.

liczyła się zabawa

lecz nikt nie pytał

jak my się bawimy.

nikt nie pytał

gdzie jest ojciec

czy czegoś potrzeba nam więcej.

gdzieś tam za tamtych dni

zabrakło spokoju i miłości.

mieliśmy za to

podarunki

które przepadły

tak jak i ci ludzie.

pozostały tylko wspomnienia

sny i wiersz który piszę.

2013.10.02

06:48

*

czy w każdym z nas siedzi diabeł?

czy to jest choroba?

a może sami robimy sobie karę… ?

czy pływanie w jeziorze,

nie jest

wystarczająco oczyszczające

by pozostać !

czy każdy z nas marzy?

czy każdy stara się to przespać i przepić ?!

Zabetonować !

wpadłem któregoś dnia w błoto.

chciałem coś zobaczyć.

po kostki w błocie.

a ty biedny

na prostym chodniku

w dziury patrzysz.

2013.10.13

02:22

*

o czym piszę?

piszę o tym

o czym nie mówię.

o tym co trudno przekazać,

o myślach

które atakują z każdej strony.

pisze

bo ciężko mi mówić.

nie mogę krzyczeć….

nigdy nie umiałem też czytać

nikt nigdy

dla mnie nie czytał.

o czym pisze?

pisze bajki

o których się nie mówi.

pisze to

co nam umyka

to jakimi jesteśmy…

piszę o dzikiej dżungli

w której oddajemy hołd

nie istniejącej bogini mamony.

                                                      ………system

o czym to ja piszę …

pogubiłem się

jestem nie w tym miejscu

gdzie być powinienem…

ktoś zabrał zabawki

z piaskownicy….

2013.10.17

23:37

*

właśnie zjadłem jajecznice

z jaj dających życie

!

2013.10.18

01:13

*

im łatwiej masz w życiu

tym trudniej ci coś stworzyć,

coś zrozumieć.

prawdziwa sztuka

powstaje w biedzie,

kiedy tak naprawdę

nie jesteś w stanie

zrobić niczego.

wszyscy najwięksi

poszukiwali,

cierpieli ,

pili wino

i rozkoszowali się słowem.

nie będę pisał

kto to taki.

pisali o nich

już wszyscy,

kiedy przytulili

spotkanie z Bogiem

wszyscy pomijają

że cierpienie

tych ludzi

wracało .

że nie można było myśleć,

pisać, grać, upaść w błoto,

zrobić kroku,

nie było powrotu

sztuka musi

doznawać bólu.

musi wpływać

na umysł.

przy tej

kulturze i sztuce

znika ktoś obok.

pozostają wspomnienia.

lecz to tylko kupon

do Boga

sztuka undergroundu

zrobiła ze mnie

wariata.

będę nawet po śmierci

Powracał.

nie potrzebne do tego

stygmaty

które tylko

pięknie wyglądają.

sztuka musi zniknąć

aby przetrwać

gówno

do którego doszło teraz!

czy myśl

                musi

                         zabijać?!

2013.10.26

00:27